سفارش تبلیغ
صبا ویژن

کم بازدیدترین کشورهای جهان

شاید برایتان جالب باشد که بدانید کم بازدیدترین کشورهای جهان در زمره زیباترین مناطق دنیا قرار دارند.
کم بازدیدترین

کشورهای کم بازدید

هر کشوری مانند فرانسه و اسپانیا پر بازدید نیست اما این دلیل نمی‌شود که دست کمی از دیگر نقاط دنیا دارند. البته به جز کشورهای جنگ زده! در واقع کم بازدیدترین کشورهای جهان یک مزیت برتر نسبت به کشورهای پربازدید دارند. این مکان‌ها خلوت‌تر بوده و گشت و گذار در آنها راحت‌تر خواهد بود. به علاوه، می‌توانید از طبیعت بکر و دست نخورده آن بیشتر لذت ببرید. با بخش گردشگری مجله دلتا همراه باشید.

کم بازدیدترین کشور

اقیانوسیه- تووالو: 2000 بازدید کننده

تووالو واقع در جنوب اقیانوس آرام، کم بازدیدترین کشور دنیا محسوب می‌شود. تووالو هیچ نیروی مسلحی ندارد. میزان تهدیدات تروریستی و جرم و جنایات در این کشور بسیار پایین است. بیشتر مردم جهان تا قبل از اینکه دوک و دوشس کمبریج از آن بازدید نکرده بودند، این کشور را نمی شناختند. در تووالو یک قلمرو پارلمانی با رفاه عمومی برقرار است و ملکه الیزابت دوم رئیس دولت است.

تووالو

اقیانوسیه- کیریباتی: 4000 بازدید کننده

این کشور شامل 33 جزیره مرجانی و در امتداد خط استوا قرار گرفته است. امروزه کیریباتی به مکانی ایده‌آل برای ماهیگیری، غواصی و استراحت در جزایر خصوصی تبدیل شده است.

کیریباتی

آفریقا- سائوتومه و پرنسیپ: 8000 بازدید کننده

کم بازدیدترین کشور آفریقا، این سرزمین دو جزیره به شمار می رود. مساحت سائوتومه و پرنسیپ به 225 کیلومتر می رسد. این کشور آفریقایی از نفت، گاز و کاکائو غنی است. اما ورود گردشگران به آن تقریبا وجود ندارد. سبک معماری آن برگرفته از دوران استعماری پرتغال بوده و شهر سائوتومه را جذاب ساخته است. فعالیت های گردشگری نظیر غواصی، ماهیگیری و تماشای نهنگ های کوهی و دلفین ها در ماه های جولای و اکتبر رایج است.

پرنسیپ

کارائیب- مونتسرات: 9000 بازدید کننده

کم بازدیدترین جزیره کارائیب مونتسرات است. این قلمرو که روی آب های قلمرو بریتانیا واقع شده،  بیشتر به خاطر تپه های آتش فشانی اش شناخته شده است. این آتش فشان در دهه 1990 فوران کرد و پلیموث (Plymouth) پایتخت سابق این کشور را با خاک یکسان نمود. در حال حاضر مونتسرات به عنوان “جزیره زمردین” شناخته می شود.

مونتسرات

بیشتر بدانید: برای آشنایی بیشتر با مطالب گردشگری “جاده‌های رویایی‌” را مطالعه کنید.